Waarnemingen van bijzondere mensen, plaatsen en gebeurtenissen in de wereld van Second Life...

maandag 16 april 2007

Swing is the thing

Vanaf dag 1 was mijn poppetje een verlengstuk van mijzelf.
Het zorgen voor een gelijkend avatar, was de enige manier om zelf zo compleet mogelijk in SL te zijn meende ik toen en vind ik nog steeds.

Vaak is het fijn om zo door SL te gaan; het is alsof je alles echter, beter beleeft, leuke maar ook minder leuke dingen.
Vriendschap en liefdevolle contacten ervaar ik als echt maar doet iemand vervelend naar me dan voel ik dat net zo goed echt.
In SL leer ik op die manier, ben ik werkelijk, waardoor SL feitelijk echt een stukje RL is voor me...

Verschillen zijn er ook.
In RL vlieg ik minder goed dan in SL; kan ik iets minder lang onder water blijven en heb er wat langer last van wanneer ik van een toren af spring... maar verder doe ik ongeveer zoals ik in RL doe.
Behalve dansen!


Ik zou graag goed kunnen dansen maar helaas liggen mijn kwaliteiten niet daar.
Muziek kan me pakken en in vervoering brengen maar goed dansen erop kan ik niet en daarom ben ik zo blij dat er in SL veel plaatsen zijn waar je ineens wel lekker kunt swingen of stijlvol dansen.
Juist omdat ik mij met mijn pixel-ikje kan identificeren, kan ik meer genieten van mijn dansen in SL.
Had ik gekozen om als dodo door SL te reizen dan was dat genot vermoedelijk slecht een fraktie geweest van wat het nu is.

Kom je me eens tegen in een leuke jazztent en je zegt me iets, neem het me dan niet kwalijk als ik niet meteen reageer.
Er zit geen kwaad achter; het is slechts dat mijn SL mijn RL binnen komt en me doet zwijmelen van ritmisch genot enne... met je ogen half dicht, is het moeilijk lezen...