Nachtdieren

Hazel wil om 2 uur 's-nachts wel een uurtje vrij maken omdat ze, zoals ze zegt, dan op haar best is...

Ik spreek met haar af bij een imposant kasteel waar ik toestemming heb gevraagd om te fotograferen.
Het kasteel is een prachtige locatie, typisch middeleeuws, met een mooie grote dansvloer, gesierd door harnassen, wapenschilden en fakkels aan de muren.
De mensen spreken elkaar aan met "Melord" en "Mylady", de dames zijn gekleed in schitterende galajurken en de heren in rokkostuum; iedereen ziet er geweldig uit.

Hoewel, iedereen...?

Ik sta op Hazel te wachten in mijn spijkerbroek, shirt en gympen en bedenk me hoe mooi die grote menshoge bloembakken toch zijn en dan met name die waar je je achter kunt verbergen...
Hazel komt en even is het stil in de meute der gegoede klasse; ...wat kan stilte toch duidelijk spreken!
Na een paar minuten zijn we in de weer en vergeten we de omgeving.
Moeiteloos en met plezier springt ze van muur naar muur en vergis ik me of geniet ze van de blikken van de toeschouwers die zich misschien af vragen wat dat nu voor vreemde kat in de bijt is.

De katvrouw is dol op katten, vertelt ze me, zo dol zelfs dat ze besloten had om als kat door het SL te gaan.

Volgens haar is ze in een vorig leven kat geweest en heeft ze zich altijd goed kunnen inleven bij katten.

Ik vraag haar om even stil te staan en beloof haar een kommetje melk als ze dat doet.
Ook al heeft ze het wel, ze is geen kattekop maar eerder poeslief en het is dan ook fijn werken met haar.

Het geluid van middeleeuwse muziek klinkt, de camera klikt en Hazel spint...