Waarnemingen van bijzondere mensen, plaatsen en gebeurtenissen in de wereld van Second Life...

donderdag 12 april 2007

Het vlees is zwak

Nieuwsgierig geworden door haar lieve woorden ga ik naar mijn afspraak.
Ze ziet er mooi en opwindend uit, is vriendelijk en ik denk dat ze me aardig vindt.

De jazztent waar we komen, lijkt voor de situatie gemaakt: zwoele muziek, mooie lichteffecten en geen drukte om ons heen.
Al bij het derde nummer zegt ze hoe mooi ze me vindt en dat ik zo'n lieve meid ben.
"Ja, ik hou van knuffelen", antwoord ik als ze vraagt of ik ook zo'n kroeler ben.
Ze maakt complimentje op complimentje...
Wat zou ze graag zo'n fijne schat van een vriendin als ik hebben, zegt ze me.
De vlindertjes gieren heerlijk door haar hete lijf, laat ze me weten.
In RL zit ik met open mond, een blos op mijn gezicht en versnelde ademhaling naar die heerlijke verwarmende woordjes te luisteren, onderwijl genietend van de zwierige synchrone bewegingen die onze lijven maken.

Ergens in mijn achterhoofd vind ik het vreemd dat ik me zo broeierig voel terwijl ik naar animaties kijk maar het goede gevoel dat er ook zit, wil ik niet stuk maken door gedachten...

Haar complimentjes worden anders, ze heeft het over mijn mond, borsten en billen.
Als ze me vraagt of ik even lekker met haar wil knuffelen, zeg ik ja.
Ik moet even wachten, ze vertrekt en 10 tellen later krijg ik een teleporter (TP) uitnodiging van haar.
Nerveus maar gretig ga ik naar haar locatie...

Ik bevind me in een soort bloementuin, hoor kabbelend water, zie vlinders en voel ze ook.
Er liggen roze ballen hier en daar op de grond en ook een soort picknickdeken.
Daar gaan we naar toe, klikken er op en we liggen elkaar te bevrijen.
Hijgend zie ik mijn ikje zacht maar vol gekust worden, zo lief, zo zwoel.
Onze handen strelen en onze lijven draaien en duwen...
We trekken onze kleren uit en de animaties gaan verder... en verder... en verder...
Ik ga loom en voldaan mijn bed in, ga met haar slapen en sta met haar weer op.




's-Avonds haast ik me met kloppend hart en natte handen naar de plaats waar ze altijd komt.
Hoogstens 10 minuten sta ik daar of ik zie haar lopen.
Ik moet me beheersen om niet te vliegen...
Ze heeft iemand bij zich!
Als ze me ziet zegt ze "He grietje, alles goed?" en ze loopt door. Een meisje huppelt achter haar aan...
Perplex vraag ik via IM of we nog wat leuks gaan doen en ik hoor haar laatste woorden: "Sorry busy!"
Ik zet de pc uit, moet knokken om niet te hoeven overgeven, loop verdooft de trap op en eenmaal in de badkamer zie ik mijn gezicht en krijg zin om te janken...

Dit was waar ik om gevraagd had: dingen zien, ervaring opdoen, gevoelens hebben...
Ik kreeg wat ik wilde maar ben niet blij.