In sha' Allah
Het blijft wat onwennig om onderwater te relaxen maar lekker is het wel.
Dobberen in het water, duiken van de springplank, met snelheid de glijbaan af zoeven of gewoon lekker niksen.
Dat laatste is een favoriete bezigheid van mij en onderuit gezakt in een van de ligstoelen geniet ik van de rustige muziek en de boven mij zwemmende vissen.
Wat kan Second Life toch mooi zijn...
Een vrouw komt aanlopen (ja dat kan ook nog), begroet me vriendelijk en gaat in de stoel naast me zitten.
Ze heet Sherry en blijkt snel een ontwikkeld, ruimdenkend en vredelievend mens te zijn.
We praten over van alles en nog wat en op een gegeven moment hebben we het over homofilie (v/m) en dat dat in Nederland eigenlijk zo goed als geaccepteerd is.
Het valt me op dat ze er over door vraagt en als ik vraag vanwaar die interesse dan vertelt ze me dat ze lesbisch is maar dat dat voor haar een ramp is.
Verbaasd informeer ik hoe ze dat bedoelt waarop ze uitlegt dat dat in haar land uit den boze is en dat ze zeer voorzichtig moet zijn hoe ze met haar gevoel op dat gebied omgaat.
"Waar woon je dan?", vraag ik.
"In Iran", antwoordt ze.
Even dacht ik in de maling te worden genomen; ik zie haar zo in bikini in die stoel liggen en net als ik wil vragen waar haar burka is, zegt ze me:
"Ja, nog wel", wil ik bijna zeggen maar weet gelukkig op tijd mijn klep te houden.
Ze gaat verder: "Er zijn in Iran heel moderne bedrijven en ook veel mensen die anders denken dan de grote groep, alleen zul je die niet zo snel in de media horen..."
Ik zit met open mond te luisteren. Waar haalt die vrouw zo'n visie vandaan; hoe lukt het haar om zo'n nuchter beeld te hebben over hoe anderen hen zouden kunnen zien?
Ik vraag: "Wat doe jij eigenlijk in SL?", waarop ze antwoordt:
"Ik werk voor een Iraans software- en media bedrijf dat bezig is een vestiging binnen SL te openen".
Ze biedt me aan haar kantoor te laten zien om daar wat verder te praten en eenmaal daar zegt ze me:
"God behoede ons volk voor een oorlog; het is verschrikkelijk als een onschuldig volk gaat lijden vanwege de acties van een minderheid die met grote mond het hele volk zegt te vertegenwoordigen".
Ik ben ontroerd en zeg: "Laten we vooral vechten om vrede te bewaren Sherry en maar hopen dat er nooit oorlog in jouw land komt..."
"Ja", zegt ze "In sha' Allah"
"Deo Volente", vul ik haar aan.
