Baruch Paine 1
Als ik in het steegje aankom dan valt me op dat ik voor het eerst in SL vliegen hoor.
Ik zie ratten en kakkerlakken rennen; er brandt een vuur in een ton, er liggen wat kranten op de grond en verder staat er een grote doos in dit ongure uithoekje.
"Ach lief kind, daar ben je...", klinkt het ineens.
De doos blijkt bewoond door de vrouw waar ik vandaag mee heb afgesproken.
Op haar schoot zit een kat die af en toe spint of mauwt.
Baruch komt uit de doos en nu pas zie ik de vliegen die in een zwerm om haar heen dwarrelen.
"Dit is mijn plekje", zegt Baruch.
"Hoewel...", gaat ze verder "het is niet echt van mij hoor maar hier zit ik vaak".
Als ik haar vraag waarom ze voor dit SL leven gekozen heeft, antwoordt ze:
"Kind, ik ben al oud en heb geen enkele behoefte om me duurder voor te doen dan ik in werkelijkheid ben.
Ik ben afgekeurd en woon alleen in een verzorgingstehuis.
Familie of vrienden heb ik niet en de PC is het enige waarmee ik contact kan maken".
Ik zeg: "Ja goed, maar waarom in een doos leven terwijl er zoveel andere mogelijkheden zijn?"
Baruch is even stil, komt een stap dichterbij en het geluid van de vliegen klinkt luider.
Ik verzet me tegen de neiging om een stapje achteruit te doen.
"Hoe rijker je bent des te meer word je belogen en bedrogen", zegt ze en vervolgt:
"Hoe armer je bent des te meer zijn anderen zichzelf, want niemand hoeft rekening te houden met een zwerver; niemand hoeft zijn fatsoen tegenover mij te bewaren... Je ziet dus meer, leert meer en bent dus rijker"
Het duizelt me even...
"Lief kind", zegt ze" zou ik op het eind van mijn leven in een leugen willen wandelen?"
Ze wacht het antwoord niet af en zegt: "Nee, Ik wil zoveel mogelijk echte dingen zien bij de mensen en ik word gelukkig als af en toe iemand aardig doet naar mij want iemand die aardig doet naar een zwerver, doet aardig naar iedereen. Doet iemand aardig naar mij dan is dat echt aardig en niet gespeeld.
Ik zie ratten en kakkerlakken rennen; er brandt een vuur in een ton, er liggen wat kranten op de grond en verder staat er een grote doos in dit ongure uithoekje.
"Ach lief kind, daar ben je...", klinkt het ineens.
De doos blijkt bewoond door de vrouw waar ik vandaag mee heb afgesproken.
Op haar schoot zit een kat die af en toe spint of mauwt.
Baruch komt uit de doos en nu pas zie ik de vliegen die in een zwerm om haar heen dwarrelen.
"Dit is mijn plekje", zegt Baruch.
"Hoewel...", gaat ze verder "het is niet echt van mij hoor maar hier zit ik vaak".
Als ik haar vraag waarom ze voor dit SL leven gekozen heeft, antwoordt ze:
"Kind, ik ben al oud en heb geen enkele behoefte om me duurder voor te doen dan ik in werkelijkheid ben.
Ik ben afgekeurd en woon alleen in een verzorgingstehuis.
Familie of vrienden heb ik niet en de PC is het enige waarmee ik contact kan maken".
Ik zeg: "Ja goed, maar waarom in een doos leven terwijl er zoveel andere mogelijkheden zijn?"
Baruch is even stil, komt een stap dichterbij en het geluid van de vliegen klinkt luider.
Ik verzet me tegen de neiging om een stapje achteruit te doen.
"Hoe rijker je bent des te meer word je belogen en bedrogen", zegt ze en vervolgt:
"Hoe armer je bent des te meer zijn anderen zichzelf, want niemand hoeft rekening te houden met een zwerver; niemand hoeft zijn fatsoen tegenover mij te bewaren... Je ziet dus meer, leert meer en bent dus rijker"
Het duizelt me even...
"Lief kind", zegt ze" zou ik op het eind van mijn leven in een leugen willen wandelen?"
Ze wacht het antwoord niet af en zegt: "Nee, Ik wil zoveel mogelijk echte dingen zien bij de mensen en ik word gelukkig als af en toe iemand aardig doet naar mij want iemand die aardig doet naar een zwerver, doet aardig naar iedereen. Doet iemand aardig naar mij dan is dat echt aardig en niet gespeeld.
Ben je heel mooi dan doen veel mensen aardig naar je maar weet je nooit of ze dat doen voor jouw uiterlijk of vanwege hun innerlijk"
Tja....
Baruch vertelt verder: "Ik heb alles wat ik begeer en ik koop verder niets hier. Het beetje geld dat ik hier en daar krijg, spaar ik op om het internet van te betalen. Wat ik overhoud, deel ik met mensen die het arm hebben".
Ik vraag haar: "Werk je in SL?"
"Nee", zegt ze "Ik ga rond en ik zegen de mensen die het nodig hebben. Soms geven die mensen me dan iets, de ene keer een vriendelijk woord, de andere keer een offer en af en toe een uitbrander".
"Een uitbrander?" reageer ik.
"Jazeker, dat gebeurt regelmatig", zegt ze.
Ik vraag: "Hoe reageer je daar op als ze dat doen?", waarop Baruch zegt:
"Die mensen hebben de zegen het hardst nodig kind, dus ik vergeef hen".
Het dreigt me wat zwaar te worden en ik stel haar voor om ons onder de mensen te begeven.
Ik wil wel eens met eigen ogen zien hoe er op haar gereageerd wordt.
"Dat is goed, kan je zien wat gezegende smart betekent."
"Wat bedoel je daarmee?", vraag ik.
Ze draait zich naar me toe en zegt: "Gezegende Smart, dat is de betekenis van mijn lot en mijn naam... Baruch Paine".
Tja....
Baruch vertelt verder: "Ik heb alles wat ik begeer en ik koop verder niets hier. Het beetje geld dat ik hier en daar krijg, spaar ik op om het internet van te betalen. Wat ik overhoud, deel ik met mensen die het arm hebben".
Ik vraag haar: "Werk je in SL?"
"Nee", zegt ze "Ik ga rond en ik zegen de mensen die het nodig hebben. Soms geven die mensen me dan iets, de ene keer een vriendelijk woord, de andere keer een offer en af en toe een uitbrander".
"Een uitbrander?" reageer ik.
"Jazeker, dat gebeurt regelmatig", zegt ze.
Ik vraag: "Hoe reageer je daar op als ze dat doen?", waarop Baruch zegt:
"Die mensen hebben de zegen het hardst nodig kind, dus ik vergeef hen".
Het dreigt me wat zwaar te worden en ik stel haar voor om ons onder de mensen te begeven.
Ik wil wel eens met eigen ogen zien hoe er op haar gereageerd wordt.
"Dat is goed, kan je zien wat gezegende smart betekent."
"Wat bedoel je daarmee?", vraag ik.
Ze draait zich naar me toe en zegt: "Gezegende Smart, dat is de betekenis van mijn lot en mijn naam... Baruch Paine".
(Wordt vervolgd)