Uniek

Het is heerlijk om met Iku de nieuwe onderwaterlocatie uit te proberen om te zien of het geschikt is voor fotowerk.
Lekker met z'n 2-en een beetje spelen, gek doen, lachen en toch ook een beetje werken...
Na de onderwater-glijbaan gaat Iku achter het dolfijn hangen en ik wring me door het slijk om het mooiste perspectief te vinden.
Allebei zijn we in zwemkleding en de sfeer is warm en verkoelend tegelijk.

Na een tijdje komt er een man aanlopen in spijkerbroek, jack, schoenen, bril op... het is geen gezicht hoe hij daar tussen de vissen over de bodem aan komt wandelen!
We groeten hem vriendelijk en hij vraagt direct of we ons willen uitkleden voor hem.
Dat lijkt ons wel een goed idee dus we trekken ons badpak uit... nou nee dus!
Na wat doordrammen van zijn kant vindt hij ons maar een stel 'bitches' dat we zo flauw doen.
"Jullie hebben zeker een hekel aan Duitsers he?" vraagt hij.
Aha, hij is blijkbaar een Duitser, wisten we niet.
"Dan moeten jullie wel Dutch zijn want die verpletterden we met een paar dagen, haha...", vervolgt hij.
We zeggen geen woord...
"Niemand kon ons stoppen omdat we onoverwinnelijk zijn, dat zit in ons ras!"
We zeggen geen woord...
"Die blonde is Nordfolkisch maar die donkere (ik dus) zou wel eens een joodje kunnen zijn"
Ligt het aan mij of ziet het mannetje er ineens veel enger uit dan toen hij net kwam aanlopen?
Het ligt vast aan mij...
De man gaat verder: "Weet je waar ze 'bitches' als jullie zouden moeten stoppen?"
Zijn antwoord schokt me: "In de gaskamer!".
Zoiets lugubers hoorde ik niet eerder in SL!
Iku vraagt me wat we doen, foto maken en klacht indienen?
Tja, een foto van iemand die staat te praten lijkt me geen overtuigend bewijsmateriaal...
Ik kijk op de kaart en zie dat er buiten ons 3-en geen anderen zijn.
"Laten we hem antwoorden in zijn eigen stijl, zal hij vast kunnen waarderen" zeg ik en pak mijn melonshooter.
"Hihi..." zegt Iku en ook zij pakt haar fruitspugertje.
We richten ons op onze bezoeker en even later krijgt het decor een overdadig fruitige aanblik!
Wat kan een edel-germaan toch hard lopen... als hij vlucht. Hij rent alsof hij 60 jaar achterstand in wil halen.

Als hij is verdwenen, zeg ik tegen Iku: "We maken de foto's af en gaan lekker dansen in Altstadt, gewoon gezellig onder de leuke en normale mensen..."

Iku plakt weer aan het dolfijn vast, ik fotografeer en bedenk me hoe blij ik ben dat deze man een grote uitzondering is.
Ieder mens is uniek en soms is dat maar goed ook...