Zebra-man
De gallery is ruimtelijk en strak ingericht en de tentoongestelde hoge kwaliteit foto's zijn een lust voor het oog.
Even voel ik me klein worden maar de gedachte dat deze foto's van iemand zijn die al een paar jaar in SL fotografeert, doet het gevoel veranderen in nieuwgierigheid naar de gebruikte technieken.
"En, hoe vind je het hier?" klinkt het ineens.
Ik draai me om en voel me toch weer klein worden, dit maal veroorzaakt door de lengte van de man. Hoewel, man?
Naast me staat een zebra en als ik zeg: "Hoi, Zebra", haalt hij me uit de twijfel door te zeggen: "Nee, Zebra-man, ik ben een man in een zebra outfit, geen zebra dus."
Hij leidt me rond door zijn gallery en studio en ik krijg de indruk dat het hem allemaal niets doet en dat hij zijn eigen foto's maar van gewoon nivo vindt.
Ik laat me graag uitleggen hoe ik ook zulke 'normale' foto's kan maken en gretig luister ik dan ook naar de tips en truuks die hij me vertelt.
Na een poosje praten begrijp ik dat zijn fotografie een voortvloeisel is van zijn visie.
Heb je immers geen visie dan blijven je foto's beperkt tot slappe kiekjes die het moeten hebben van de technische opmaak.
Visie op zich heeft niets met fotografie te maken maar met waarneming en beleving, interpretatie van de waarnemer en al snel praten we over de mens, met name de mens in SL.
"Toen ik net op SL was", vertelt hij "viel me al op hoe er op uiterlijk wordt gelet en dat belemmerde me.
Daarom heb ik er na een poosje voor gekozen om als zebra-man door SL te gaan".
De gedachte doet me denken aan Baruch; ook iemand die ik als een sterke persoonlijkheid zag, ook iemand die zich niet om uiterlijk bekommerde...
"Door het uiterlijk 'uit te schakelen' was ik van een hoop oppervlakkige dingen af en kon ik veel makkelijker reizen en waarnemen" vertelt hij me.
Zebra gaat zitten op zijn zebra-bank en ik denk dat ik sneeuwblind word van de strepen voor m'n ogen...
"Is je wel eens opgevallen hoe snel nederlanders je in een hokje willen duwen?" zegt hij.
"Ontmoet je een Nederlander dan vraag hij/zij je heel snel waar je vandaan komt en hoe oud je bent, let maar eens op"
Mmm, confronterend want ik was idd nieuwsgierig naar zijn leeftijd; in elk geval naar iets van zijn RL om een completer beeld van 'm te krijgen. Gelukkig was hij eerder met antwoorden dan ik met vragen, scheelt een blunder!
Zebra vertelt: "Een Amerikaan zal dat nooit zo snel doen, die laat je gewoon in je waarde. Wil jij jong of oud zijn, dik of dun, man of vrouw, kan hem het schelen?!"
"Ja," zeg ik "maar dat kan net zo goed desinteresse zijn!"
Zebra ontkent dat: "Nee want je kunt gesprekken hebben met diepgang en dan merk je wel degelijk interesse."
Ok dan. 
"Nederlanders zijn ook vaak hebberig, gierig zelfs" zegt hij.
Zebra wacht niet op reactie maar zegt: "Wat wel griezelig is, dat is dat de meeste BDSM voorkomt bij Amerikanen. Mensen uit het machtigste land spelen met macht, opvallend he?"
Ik vraag hem voor wie SL gevaarlijk kan zijn en hij antwoordt: "Zij die zichzelf niet voldoende in bedwang hebben en zij die de grens niet goed kunnen trekken en feit niet van fictie kunnen onderscheiden."
Sow, daar is over nagedacht...
"Hoe komt het dat jij na zo lange tijd nog rondloopt in die wereld die bol staat van oppervlakkige relaties en schijnbaar tomeloze seks?" vraag ik hem.
"Door het lekker langs me heen te laten glijden en, ondanks dat ik me zeker interesseer voor anderen, me niet te veel aan te trekken van wat ze doen."
Ik zit in stilte te kijken naar deze oude rijpe SL-er en hoe hij daar op die bank zit, bevestigt eigenlijk zijn hele persoon in SL: hij is hier om te zien, niet om gezien te worden...
