Klappen

"Loes, wat me nou zo opvalt dat is dat je eigenlijk nooit over mannen schrijft enne bijna al je foto's zijn ook van vrouwen...", staat er in het bericht van de man.

Daar zit iets in...

Ik zoek inderdaad weinig contact met mannen en als ik een man ontmoet dan heb ik een antenne voor haantjesgedrag en dubbele agenda's.

Gelukkig is het zo dat de gemiddelde banale vent zich in SL makkelijk laat herkennen door een (te) overdreven macho uiterlijk.

De mannen waarmee ik in SL vriendschap heb, zien er doorgaans 'normaal' of zelfs onopvallend uit, iets dat nu ook niet direct schreeuwt om gefotografeerd te worden...

"Maar goed", schrijf ik hem terug "omdat je zelf zegt dat sommige mannen anders zijn, wil ik je graag eens ontmoeten."

Een paar dagen later zie ik de schrijver in mijn winkel verschijnen.

Hij ziet er aardig uit, heeft een normaal, beetje jongensachtig voorkomen en we hebben een gezellig halfuurtje samen.

Het doet me goed dat ik met hem een beetje diepgang kan hebben en dat hij niet bang is om wat over zichzelf bloot te geven.

Hij vertrekt en er gaan een paar dagen voorbij als hij mij vraagt om hem te bezoeken.

Ik besluit het er eens op te wagen en zoef naar de club waar hij werkt.

Hij blijkt in gesprek te zijn want meer dan een kort "Hallo" komt er niet uit.

Na een paar minuten komen er 2 dames binnen die daar vrolijk gaan dansen.

Als ik het sta te bekijken dan hoor ik ineens 'klets' en zie aan de tekst die verschijnt dat mijn gastheer de vrouw op haar achterste sloeg.

Een moment later weer een 'klets' en de 2e vrouw krijgt ook een tik op haar billen.

Verbaasd vraag ik me af waarom hij dit doet, wat hij hiermee wil laten zien.

Nog eens 5 minuten later zonder een woord van hem, houd ik het voor gezien en vertrek.

Ik ben net weg of hij vraagt me waarom ik weg ging.

"Jij nam met mij contact op om me te laten zien dat mannen als jij best respectabel met vrouwen kunnen omgaan. Je hebt geen tijd om me te woord te staan maar in die paar minuten dat ik bij je ben, weet je je niet te beheersen en sla je 2 vrouwen op hun kont!" vertel ik hem.

Zijn uitleg dat hij het voor de grap deed, neem ik maar voor lief.

Ik ga naar Vanessa en samen doen we de trommels om.

De klappen die wij maken klinken mij toch iets prettiger...

Zebra-man

De gallery is ruimtelijk en strak ingericht en de tentoongestelde hoge kwaliteit foto's zijn een lust voor het oog.
Even voel ik me klein worden maar de gedachte dat deze foto's van iemand zijn die al een paar jaar in SL fotografeert, doet het gevoel veranderen in nieuwgierigheid naar de gebruikte technieken.

"En, hoe vind je het hier?" klinkt het ineens.
Ik draai me om en voel me toch weer klein worden, dit maal veroorzaakt door de lengte van de man. Hoewel, man?
Naast me staat een zebra en als ik zeg: "Hoi, Zebra", haalt hij me uit de twijfel door te zeggen: "Nee, Zebra-man, ik ben een man in een zebra outfit, geen zebra dus."
Hij leidt me rond door zijn gallery en studio en ik krijg de indruk dat het hem allemaal niets doet en dat hij zijn eigen foto's maar van gewoon nivo vindt.

Ik laat me graag uitleggen hoe ik ook zulke 'normale' foto's kan maken en gretig luister ik dan ook naar de tips en truuks die hij me vertelt.
Na een poosje praten begrijp ik dat zijn fotografie een voortvloeisel is van zijn visie.
Heb je immers geen visie dan blijven je foto's beperkt tot slappe kiekjes die het moeten hebben van de technische opmaak.
Visie op zich heeft niets met fotografie te maken maar met waarneming en beleving, interpretatie van de waarnemer en al snel praten we over de mens, met name de mens in SL.

"Toen ik net op SL was", vertelt hij "viel me al op hoe er op uiterlijk wordt gelet en dat belemmerde me.
Daarom heb ik er na een poosje voor gekozen om als zebra-man door SL te gaan".
De gedachte doet me denken aan Baruch; ook iemand die ik als een sterke persoonlijkheid zag, ook iemand die zich niet om uiterlijk bekommerde...
"Door het uiterlijk 'uit te schakelen' was ik van een hoop oppervlakkige dingen af en kon ik veel makkelijker reizen en waarnemen" vertelt hij me.

Zebra gaat zitten op zijn zebra-bank en ik denk dat ik sneeuwblind word van de strepen voor m'n ogen...

"Is je wel eens opgevallen hoe snel nederlanders je in een hokje willen duwen?" zegt hij.
"Ontmoet je een Nederlander dan vraag hij/zij je heel snel waar je vandaan komt en hoe oud je bent, let maar eens op"
Mmm, confronterend want ik was idd nieuwsgierig naar zijn leeftijd; in elk geval naar iets van zijn RL om een completer beeld van 'm te krijgen. Gelukkig was hij eerder met antwoorden dan ik met vragen, scheelt een blunder!
Zebra vertelt: "Een Amerikaan zal dat nooit zo snel doen, die laat je gewoon in je waarde. Wil jij jong of oud zijn, dik of dun, man of vrouw, kan hem het schelen?!"
"Ja," zeg ik "maar dat kan net zo goed desinteresse zijn!"
Zebra ontkent dat: "Nee want je kunt gesprekken hebben met diepgang en dan merk je wel degelijk interesse."
Ok dan.
"Nederlanders zijn ook vaak hebberig, gierig zelfs" zegt hij.
Zebra wacht niet op reactie maar zegt: "Wat wel griezelig is, dat is dat de meeste BDSM voorkomt bij Amerikanen. Mensen uit het machtigste land spelen met macht, opvallend he?"
Ik vraag hem voor wie SL gevaarlijk kan zijn en hij antwoordt: "Zij die zichzelf niet voldoende in bedwang hebben en zij die de grens niet goed kunnen trekken en feit niet van fictie kunnen onderscheiden."
Sow, daar is over nagedacht...

"Hoe komt het dat jij na zo lange tijd nog rondloopt in die wereld die bol staat van oppervlakkige relaties en schijnbaar tomeloze seks?" vraag ik hem.
"Door het lekker langs me heen te laten glijden en, ondanks dat ik me zeker interesseer voor anderen, me niet te veel aan te trekken van wat ze doen."

Ik zit in stilte te kijken naar deze oude rijpe SL-er en hoe hij daar op die bank zit, bevestigt eigenlijk zijn hele persoon in SL: hij is hier om te zien, niet om gezien te worden...